Samen met nog 25 andere trailrunners-in-spe doe ik vandaag mee aan een minicursus buiten-de-gebaande-paden-hardlopen. Locatie: beachclub Parnassia in de Kennemerduinen.
Ervaren trailrunners van platform/community MudSweatTrails hebben samen met Bever (de outdoorwinkel) een programma van 3 uur voor ons gemaakt. Stukje theorie, stukje praktijk. In 10 bullets zijn dit mijn ervaringen.
De theorie
• Als ik kijk naar de deelnemers aan deze clinic, is trailrunning vooral een ding voor mannen tussen de 30 en de 50. Ik tel een stuk of 6 vrouwen op 20 mannen. Wanneer zou de eerste ‘ladies trail’ komen?
• Trailrunning groeit als kool in Nederland, maar we liggen nog flink achter op de Belgen.
• Hardlopen-op-de-straat gaat vooral om snelheid, tijd en ieder voor zich. Trailrunning gaat om zwijntjes op de Veluwe, reeën in de duinen en samen een moeilijk parcours overwinnen.
• Als een wegrunner onderweg iemand met een gekneusde enkel ziet zitten, denkt-ie: “mooi, weer een plaatsje opgeschoven!”. Een trailrunner helpt de kneus weer op weg of wacht samen met hem op hulp.
• Wegrunners worden in de watten gelegd: drinkposten om de paar kilometer, wegafzettingen en spiegelglad asfalt. Trailrunners moeten continu alert zijn: het juiste pad zoeken, op tijd drinken en genoeg eten overhouden voor die laatste steile klims.
De praktijk
• Ik mag trailschoenen testen: zwaarder, steviger en beter beschermend dan de ‘witte gympen’ van de weg. Metromannen-review: mijn Salomon XT Wings 3 zijn felgroen, passen toevallig perfect bij mijn shirt en zien er agressief-snel uit. Ze lopen perfect!
• En dan mogen we los! Bij zon en 15 graden lopen we ruim 7,5 kilometer in ruim een uur. Een ideaal tempo om te genieten van het weer de prachtige omgeving. Wauw!
• “Dansen op je voorvoeten”. Klinkt als een hit van Blof, maar het is de techniek voor een beklimmen van een steile (zand)heuvel.
• Rekening houden met andere trailgebruikers gaat ons goed af, we gaan keurig aan de kant voor wandelaars, tegenliggende trailers en boomstronken. De ontmoeting met een Schotse Hooglander verloopt minder soepel. Met een uitdagende kopstoot laat hij ons ziet dat Nederland écht wel wilde dieren heeft.
• Tip van de trainer: “Geen heuvels in de buurt? Zoek een flatgebouw met trappenhuis en verander die traptreden in een trailparcours! Je zult wellicht wat meewarige blikken van de flatbewoners krijgen …”.
Al met al een leerzame, gezellige en mooie ochtend. MudSweatTrails en Bever, bedankt!
Michiel van der Blij 
Als je gek bent op samenwerking dan kun je ook survivelrun doen.
Mijn dochter van 16 jaar be-oefen deze tak running. Het is iets meer dan heuvelachtig en ongelijke ondergrond. Je hebt dan ook onderdelen als door het water, in de bomen en autobanden. Je salomons zullen ook daar van pas komen, mijn dochter heeft schoenen van Inov-8 die hebben meer grip en ze zijn ook iets lichter in gewicht.
Zelf ben ik beginnend wegloopster (niet te letterlijk nemen, ik ben nog altijd gelukkig bij mijn man, hahaha). Mijn man Is wel ervaren, hij loopt einde volgende week de marathon van Leiden.
Ik vind je blog leuk om te leen daarom ben ik je gaan volgen.
Groetjes Mireille.
Laten we nu ook niet bij trailrunning die onzin van Ladiesruns en dergelijke introduceren!
Hoi Michiel,
Bij de middag sessie waren de verhoudingen tussen mannen en vrouwen precies contra. We waren met 12 personen waarvan slechts 3 mannen. Ik was al blij met die verhouding. Eindelijk een dicipline waar de vrouwen de boventoon voeren….. maar helaas… Ik vond het wel een leuke middag!
Ralf
@Mireille: zo’n survivalrun wil ik ook nog een keer gaan doen! Veel plezier met weglopen 🙂
@Ralf: bewijst dit dat mannen beter zijn in vroeg opstaan ;-)?